Τα σπίρτα και η εξουσια δεν ειναι για τους μικρούς...
Το πιο απογοητευτικό συμπέρασμα που μπορεί να εξαγάγει κάποιος από την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα των ημερών, δεν είναι ούτε το ξενοφοβικό μίσος που εκκρίνουν οι καθωσπρέπει αστοί μας, ούτε η επιχείρηση μετάθεσης των ευθυνών στην Αριστερά, ούτε η προσπάθεια να καταπιούμε σώνει και καλά το νερό της λήθης και να ξεχάσουμε ποιοι είναι αυτοί που μας μιλάνε προεκλογικά.
Το πιο απογοητευτικό συμπέρασμα είναι ότι μας πείθουν. Ότι η κοινωνία έχει λουφάξει περιμένοντας τις εκλογές, που θα πάρουν ποδοσφαιρική χροιά από τα ΜΜΕ και θα απασχολήσουν όλους τους σοβαροφανείς ειδήμονες, εξαιτίας της σπουδαιότητος τους. Φυσικά, όλοι αυτοί που υπερθεματίζουν τη σπουδαιότητα των εκλογών είναι οι ίδιοι που έτρεμαν μπροστά στην εκδοχή του δημοψηφίσματος. Ακόμα και ο πρωτομάστορας των Μνημονίων, ο Ευ. Βενιζέλος υπογραμμίζει ότι «ο ψηφοφόρος κρατάει τα κλειδιά στα χέρια του , με την ψήφο στις 6 του Μάη». Ο ίδος ψηφοφόρος , που δυο χρόνια (δεκαετίες τώρα) καταδυναστεύεται, έχει τώρα την απόλυτη εξουσία. Οποία μεγαλοψυχία ε; Μας παραχωρούν εξουσία, να παίξουμε λίγο να ξεθυμάνουμε.
Όπως, όμως, ο μεγαλύτερος αδερφός αφήνει τον μικρό να απομακρυνθεί από δίπλα του , σε ένα ελεγχόμενο περιβάλλον, για να αποκτήσει το μικρό παιδί μια αίσθηση ανεξαρτησίας, έτσι οι κρατούντες αφήνουν των ανώριμο όχλο να παίξει με το επικίνδυνο παιχνιδάκι της εξουσίας. Και στις δύο περιπτώσεις, όμως το περιβάλλον είναι ελεγχόμενο και το αποτέλεσμα λίγο – πολύ αναμενόμενο. Με τη διαφορά , βέβαια, ότι ο μικρός αδερφός κάποτε μεγαλώνει και περνά μόνος του το δρόμο. Αντίθετα, οι εξουσιαστές με εξαιρετική επιτυχία συντηρούν μια κοινωνία σε νηπιακή νωχέλεια παρατεταμένα.
Αυτή, εξάλλου είναι και η φρασεολογία τους, όταν οι πολιτικές καταστάσεις τους ζορίζουν. Το λεπτό παιχνίδι της εξουσίας δεν είναι για την πλέμπα, δεν είναι για τους πολλούς, τους μέτριους. Λίγοι και καλοί. Ο λαός δεν κατανοεί την κρισιμότητα των στιγμών, εκείνοι παίρνουν δύσκολες αποφάσεις για το μέλλον κι ας τους κοστίζει…
Ο πιο απλός τρόπος για να δούμε το διάφανο εργαστηριακό τζάμι, πίσω από το οποίο διενεργούνται η εκλογές, είναι να ρίξουμε μια ματιά στις πολιτικές δυνάμεις που ζητούν την ψήφο μας. Το λεγόμενο πολιτικό προσωπικό είναι από «ίδιο κι απαράλλαχτο» έως «ερχόμενο από το μαύρο χρονοντούλαπο της ιστορίας».
Χωρίς νέες δυνάμες και νέα πρόσωπα τάζουν αλλαγή. Μέσα στο ίδιο -δήθεν- δημοκρατικό σύστημα προσπαθούν όλοι οι πολιτικοί μας να αναρριχηθούν (χωρίς να σημαίνει πως είναι όλοι της ίδιας ποιότητας). Ζητούν τη συμμετοχή μας, που ακόμα και αν είναι καταδικαστική προς τους υπαίτιους, θα αφήσει πρόσφορο έδαφος στους νέους αστικούς σχηματισμούς, που μετεκλογικά θα συσταθούν με ανίερες συμμαχίες, ώστε να μας ανακοινώσουν ότι «ο ελληνικός λαός μίλησε», ότι «νομιμοποιούνται να ασκήσουν την πολιτική» τους. Είπαμε: σε ελεγχόμενο περιβάλλον, με πολλές, πολλές δικλείδες ασφαλείας. Μην γίνει και κάνα λάθος…
panospirin
Ασκήσεις επί Χάρτου. 
Posted on 22 Απριλίου, 2012
0