Δυόμιση μήνες σχεδόν οι εργάτες της ελληνικής χαλυβουργίας παλεύουν κατά της εργοδοσίας και κατά κάποιο τρόπο απέναντι σε έναν ολόκληρο μηχανισμό, που προσπαθεί είτε να τους διαβάλλει είτε να τους φιμώσει. Ταυτόχρονα, οι απεργοί έχουν να αντιμετωπίσουν τα πρακτικά θέματα της επιβίωσης. Η αλληλεγγύη, που εκφράζεται από το κόσμο, είναι σημαντική (με τρόφιμα, χρήματα, τσιγάρα, ηθική υποστήριξη κ.λπ.) και πρέπει πάση θυσία να συνεχιστεί. Ωστόσο, στο βαθμό που οι εργαζόμενοι στην υπόλοιποι κοινωνία δεν οργανώνονται για να κάνουν ότι έκαναν και οι χαλυβουργοί, είμαστε και εμείς απέναντι τους. Όπως απέναντι τους βρίσκονται οι εργάτες της ελληνικής χαλυβουργίας στο Βόλο, οι οποίοι όχι μόνο αποδέχθηκαν όλους τους όρους της εργοδοσίας, αλλά της προσφέρουν και χείρα βοηθείας αφού η παραγωγή της εταιρίας διεκπεραιώνεται σε μεγάλο βαθμό από το εργοστάσιο του Βόλου.
Στο ντοκιμαντέρ «Μέρες Απεργίας», που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, οι απεργοί μας καλούν όλους σε ένα κοινό αγώνα. Κάποιοι έχουν τραβήξει διαχωριστικές γραμμές και κάποιοι άλλοι, αν και βρίσκονται αντίπαλοι με την νεοφιλελεύθερη αστική παράταξη, τους πιάνει η σεμνότητα και η μικροαστική συμβιβαστικότητα. Καλά, ας περιμένουν λίγο ακόμα…λίγο ακόμα μέχρι την πλήρη κατάρρευση μας.
Οι υπόλοιποι, λίγο ακόμα ή όσο ακόμα χρειάζεται, ας δραστηριοποιηθούμε. Η λύση ξεκινά από τα άτομα, αλλά θα δοθεί από τις ομάδες.
Ακολουθεί το ντοκιμαντέρ «Μέρες Απεργίας».
Σενάριο – Συνεντεύξεις: Κώστας Καλλέργης, Γιάννης Βάκρινος
panospirin
Ασκήσεις επί Χάρτου. 
Posted on 9 Ιανουαρίου, 2012
0