Δεν γνωρίζω αν οι σημερινές συγκεντρώσεις στις διάφορες πόλεις της Ελλάδας πρόκειται να έχουν κάποιο σημαντικό αντίκτυπο. Για την ακρίβεια δεν πιστεύω πως το απολιτικό μανιφέστο αφήνει και πολλά περιθώρια ελπίδας. Αν δεν υπάρχει σταθερή πολιτική- ιδεολογική βάση, ένα κίνημα δύσκολα στεριώνει.
Ακόμη, υπάρχει ένας σημαντικός κίνδυνος. Ένα απολιτικό κίνημα μπορεί εύκολα να καπηλευθεί από από ακραίες ομάδες που με την απλοϊκή (σε βαθμό πιθηκισμού) θέση πως για όλα φταίνε οι ξένοι, να κάνουν τη διαμαρτυρία ένα ακόμα πογκρόμ κατά αλλοδαπών. Τότε, θα μιλάμε για πραγματική τραγωδία αφού ,πρώτον ο κόσμος θα είναι πολύς και η κατάσταση ανεξέλεγκτη, δεύτερον θα έχουμε δει στα μάτια την ήττα σαν κοινωνία. Ανίκανοι να διαμαρτυρηθούμε για τη ληστεία που μας επιβάλλεται, ανίκανοι να είμαστε άνθρωποι. Μιλάμε πια για τα στοιχειώδη…
Ωστόσο, το κίνημα των «αγανακτισμένων» είναι εδώ, υπαρκτό. Κάτι άλλο σε αυθόρμητο, ακομμάτιστο τώρα άμεσα δεν προβλέπεται. Όπως λέει και ο E. Hobsbawm, στηρίζεις το κίνημα που έχεις, γιατί σίγουρα είναι καλύτερο από την ανυπαρξία κινήματος. Κίνδυνοι υπάρχουν: ξεπεσμός σε λαϊκισμό, φασιστικές – εθνικιστικές επεμβάσεις . Κυρίως , όμως, αν όλα πάνε καλά πρέπει να δοθεί προσοχή σ’ αυτό: μην γίνει μια χαζοχαρούμενη βόλτα στο κέντρο, μια βαλβίδα αποσυμπίεσης του κόσμου εν μέσω νέων μέτρων .
panospirin
Ασκήσεις επί Χάρτου. 
Posted on 25 Μαΐου, 2011
0